pinocchio

Vrijdag sloten we het eerste onderwerp van dit jaar af. Dit had het thema "kunst, cultuur en ik". Met andere woorden: "wat is mijn plaats in de kunst". Vorige keer kregen we de opdracht een voor ons belangrijk icoon te verbinden met kunst. Mijn icoon is Pinocchio, een figuur die reeds sinds mijn kindertijd voor mij heel belangrijk is.
De voorbije weken ben ik op zoek gegaan of de figuur van Pinnocchio ook door andere kunstenaars wordt gebruikt. Mijn zoektocht gaf een overweldigend resultaat. Ik had nooit gedacht dat er zoveel kunstenaars waren die met deze figuur bezig zijn. Dat alles had ik gevat in een boek en diavoorstelling. Vorige vrijdag heb ik deze dan naar voor gebracht in klasverband.
Een leuke ervaring.

kijkstage in de Salons

Voorbije woensdag had ik kijkstage in de Salons voor Schone Kunsten te Sint-Niklaas. Dit is een statig herenhuis in het midden van de stad, waar een klassieke kunstcollectie gehuisvest is. Er worden geregeld activiteiten verzorgd voor jongere kinderen. De activiteit die ik bijwoonde was deze voor de jongsten, laatste kleuterklas, 1ste en 2de klas van de lagere school. Het museum wordt bezocht vanuit de insteek van Kaatje, het dienstmeisje.
Hoewel die leeftijd niet echt de doelgroep is waarvoor ik opgeleid wordt, was het toch een leuke ervaring. Het was wel druk, want de opa's en oma's waren mee met de kinderen omdat het grootouderdag was.
Eerst werd er wat verteld over een museum, en dan mochten de kinderen een schilderij zoeken aan de hand van een afbeelding die ze kregen. Telkens een schilderij gevonden was, werd er ook een beetje over verteld. Het was heel interactief, maar er werden wel wat termen naar voor gehaald waar kinderen van die leeftijd nog niet aan toe zijn. Maar ze amuseerden zich wel.
Na de rondleiding mochten ze dan naar beneden in de kelder gaan tekenen. Zo konden ze hun ervaring onmiddelijk op papier zetten.

startviering

Vandaag was er een startviering op onze campus. Hoewel ik het in deze blog wil hebben over mijn ervaringen bij het project kunstvakken, wil ik een bepaalde passage uit de startviering toch ook met jullie delen.
... om mijn eigen wereld te schilderen...
Wees niet tevreden met verhalen hoe dingen met anderen zijn verlopen. Ontvouw uw eigen verhaal zonder ingewikkelde verklaring. Wij hebben U geopend.
Elke mens wil en moet zijn eigen parcours volgen. Niemand anders kan het in zijn of haar plaats doen. Van bij het begin ben je een verhaal, een mythe, zegt de Perzische dichter Rumi. En als mystieke moslim, als soefi, voegt hij er aan toe: vergeet niet dat je geopend en verwacht bent en dat je niet alles in je macht hebt. Wij refereert bij Rumi aan Allah, of aan de onkenbare werkelijkheid.
Iedereen begint zijn tocht als kind, in een bepaalde omgeving, op een bepaalde plek. Ouders, familie, school, religie - kortom, de cultuur - tonen gangbare wegen waarlangs een mens zichzelf kan ontvouwen. volgzaam of tegendraads, doorheen alle passages en stadia van het leven. De eindbestemming kan iedereen vermoeden, maar plaats en uur blijven onbekend.
Een mens legt die weg alleen af, en toch ook weer niet. Altijd opnieuw ziet hij anderen opdagen die zijn pad kruisen. Zo wordt 'Elcker-ic' een leven lang uitgenodigd om zich te verhouden tot de verhalen van de anderen. Tegelijk moet hij trouw blijven aan zijn eigen verhaal.
uit: Colpaert M. Tot waar de beide zeeën samenkomen. Verbeelding, een sleutel tot intercultureel opvoeden.

iconen

Vandaag (8/10) hadden we het over iconen. Nee, niet over de klassieke iconen die we kennen, de prachtige voorstellingen van heiligen, belegd met bladgoud. We hadden het over iconen in de kunst, over hoe kunstenaars gebruik maken van de iconen van de samenleving en dat verweven in hun kunst. Met iconen bedoelen we hier dus gewoon "beelden", beelden die we zo gewoon zijn dat het niet meer opvalt hoeveel ze ons beïnvloeden. het gaat hier dus zowel over het afbeelden van een icoon, als over het copiëren en plakken van wat reeds gedaan is. In het laatste geval is een ander kunstwerk het icoon.
We gingen zelf op zoek naar iconen van de jongerencultuur en of die ook terug te vinden waren in de kunst. En inderdaad, zowat alles wordt gebruikt in de hedendaagse kunst. Het vreemde is, je vindt altijd wat ook bij jou hoort.

dubbelfocus

Vandaag een daguitstap naar Antwerpen, naar het MuHKA en het Middelheimpark. In het MuHKA zou de dubbelfocus plaatsvinden. Met dubbelfocus bedoelen ze het aanleren van een dubbele kijk op kunst, waarnemen wat je ziet en wat je voelt bij een werk. Zeer interessant voor een toekomstig leraar. We zijn met een klein groepje, het was dus zeer intens. Ik doe het hier niet volledig uit de doeken, dat vind ik een beetje teveel voor een blog en het neemt de ervaring van het onbekende weg bij mensen die dit ooit nog mogen meemaken.
Wij ervaarden de dubbelfocus door middel van de tentoonstelling "de orde der dingen". Deze loopt nog tot 4 januari 2009 in het MuHKA. Interesse: MuHKA of rechtstreeks naar de pagina van de dubbelfocus.
's Middags het middelheimpark. Lekker genoten en gekeuveld met z'n drietjes en gefilosofeerd over kunst. Elkaar ook wat beter leren kennen, altijd interessant.
link middelheimpark

stilleven van Giorgio Morandi

Dit schilderij is voor mij het toonbeeld van eenvoud, en dat is ook hoe ik tracht te leven. Eenvoud is voor mij een trefwoord. En het is grappig te merken hoeveel comfort een eenvoudig leven je biedt. Minder materie zorgt ervoor dat je minder moet werken om geld te verdienen om deze materie te verwerven. Eenvoud geeft dus vrijheid, de vrijheid om te genieten van de eenvoudige en essentiële dingen van het leven.

de dood van Marat, J.L.David

Dit schilderij brengt me terug naar een recente ervaring. Drie maand geleden namelijk zag ikzelf de dood in ogen. Het overgaan was er gelukkig nog niet bij. Voor mij symboliseert deze ervaring wel de nieuwe fase in mijn leven. Ik werd als het ware opnieuw geboren en mag mijn oude leven achterlaten. De nuttige bagage echter mocht ik houden.
Hoewel het niet direct een prettig onderwerp is, was het voor mij een leerrijke ervaring. Ik noem ze wel eens "mijn kleine dood" of "het kleine sterven".

pity van William Blake

Dit schilderij raakt voor mij zeer sterk aan mijn levensfilosofie. Als ik de dingen bekijk gebruik ik de mystieke leer of kabbala als kapstok. Dat is voor mij de onderliggende filosofie van alle religies. De kabbala verteld over de essentie van het leven, de hiërarchie van de schepping en nog zoveel meer. Hier uitwijden over de kabbala zou me te ver leiden.
Ook de werken van Blake zijn sterk esoterisch getint en daardoor minder bekend want te lang verborgen geweest.

vertel iets over jezelf

Vandaag stelden we ook onszelf voor aan de hand van schilderijen. Uit een box met schilderijen kozen we er drie. Vanuit deze schilderijen moesten we dan iets meer over onszelf vertellen. Niet waarom we die werken mooi vinden, niet over de kunstenaar, maar wel over onszelf, over waar het schilderij raakt aan onze leefwereld.
Ik koos: Pity van William Blake, De dood van Marat van Jacques-Louis David en een stilleven van Giorgio Morandi.
Boeiend hoe je aan de hand van een afbeelding die gemaakt werd door iemand anders zoveel over jezelf kan vertellen.

kartonnen dozen

Vandaag legden we alles samen. Het cultuurlandschap van Sint-Niklaas krijgt stilaan vorm. Samen kwamen we tot een concept voor de presentatie ervan. Het zullen dozen worden, kartonnen dozen, van elke locatie 1 doos met daarin flyers, objecten, wat er maar in ons opkomt. Uiteraard zullen we trachten ze ook mooi vorm te geven. Mijn dozen worden 't Ey en de Academie voor Schone Kunsten. Voor 't Ey heb ik al een idee, voor de academie nog niet echt. Alles zal een beetje afhangen van de documentatie die ik daar mee krijg.
Grappig is wel, dat realiseerde ik me pas tijdens de rit naar huis, dat Tom Lanoye bekend werd met kartonnen dozen. Zijn carriëre begon met kartonnen dozen, onze opleiding ook. O ja, nog dit, Tom was van Sint-Niklaas trouwens.